Την ημέρα αυτή το 1939, η Ιταλία και η Γερμανία συμφωνούν σε μια στρατιωτική και πολιτική συμμαχία, γεννοώντας τυπικά τις δυνάμεις του Άξονα, οι οποίες τελικά θα περιλαμβάνουν την Ιαπωνία.

Ο Μουσολίνι έγραψε το ψευδώνυμο «Σύμφωνο του Χάλυβα» (είχε επίσης καταλήξει στη μετάφραση ενός «άξονα» που συνδέει τη Ρώμη και το Βερολίνο) αφού επανεξέτασε την πρώτη του επιλογή, «Σύμφωνο Αίματος», για να περιγράψει αυτή την ιστορική συμφωνία με τη Γερμανία. Ο Δούκας είδε αυτή την εταιρική σχέση όχι μόνο ως αμυντική συμμαχία, προστασία από τις δυτικές δημοκρατίες, με την οποία πρόβλεψε πόλεμο, αλλά και πηγή στήριξης για τις βαλκανικές περιπέτειές του. Και οι δύο πλευρές ήταν φοβισμένες και δυσπιστίες του άλλου, και απλώς μετέφεραν με τρόπο σχηματισμό τα μελλοντικά τους σχέδια. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο η Ιταλία όσο και η Γερμανία, αντί να ενεργούν από κοινού, συχνά «αντιδρούσαν» στη στρατιωτική δράση του άλλου. Τον Σεπτέμβριο του 1940, το Σύμφωνο Χάλυβα θα γίνει το Τριμερές Σύμφωνο, με την Ιαπωνία να αποτελεί το τρίτο συστατικό της τριάδας.