Την ημέρα αυτή το 1945, ο Πρόεδρος Χάρι Σ. Τρούμαν υπαινιγμό ότι ο Σοβιετικός πρωθυπουργός Ιωσήφ Στάλιν ανέφερε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναπτύξει με επιτυχία ένα νέο όπλο. Στο ημερολόγιό του, ο Truman ανέφερε ιδιωτικά το νέο όπλο, την ατομική βόμβα, ως την πιο τρομερή βόμβα στην ιστορία του κόσμου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν δοκιμάσει με επιτυχία το πρώτο ατομικό όπλο του κόσμου κοντά στο Alamogordo του Νέου Μεξικού στις 16 Ιουλίου 1945. Ο Truman έλαβε τα νέα, ενώ στο Πότσδαμ της Γερμανίας παρέδωσε με τον Βρετανό πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ και τον σοβιετικό ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν στον μετα-Παγκόσμιο Πόλεμο ΙΙ στην Ευρώπη. Στις 17 Ιουλίου, ο Τρούμαν είπε στον Τσόρτσιλ την επιτυχία του τεστ και οι δύο συμφώνησαν να σταματήσουν να λένε στον Στάλιν ότι ο Τρούμαν ονόμαζε τα δυναμίτη νέα μέχρι αργότερα. Ο Τρούμαν θέλησε αρχικά να πάρει τον Στάλιν να συμφωνήσει να εισέλθει στον πόλεμο του Ειρηνικού από την πλευρά των Συμμάχων χωρίς χορδές σε αυτό.
Στις 25 Ιουλίου, αφού έλαβε την υπόσχεση του Στάλιν να ενταχθεί στις ΗΠΑ στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό, ο Truman ενημέρωσε τυχαία τον σοβιετικό ηγέτη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ένα νέο όπλο ασυνήθιστης καταστροφικής δύναμης. Παρόλο που ο Στάλιν δεν φάνηκε να εντυπωσιάζεται από τα νέα, ο Τρούμαν ελπίζει ότι οι πληροφορίες θα αυξήσουν την πίεση στον Στάλιν να παραδεχθεί τις απαιτήσεις των Συμμάχων όσον αφορά τον μεταπολεμικό διαχωρισμό της Ευρώπης.
Στην εισήγηση του ημερολογίου για τις 25 Ιουλίου, ο Τρούμαν έγραψε ότι το νέο όπλο θα χρησιμοποιήθηκε εναντίον στρατιωτικών στόχων στην Ιαπωνία πριν από τις 10 Αυγούστου. Αναφέρθηκε ειδικά στην αποφυγή γυναικών και παιδιών και πίστευε ότι είναι σίγουρα καλό για τον κόσμο ότι το πλήθος του Χίτλερ ή ο Στάλιν να μην ανακαλύψει αυτή την ατομική βόμβα.
Αποδείχθηκε ότι ο Truman δεν θα χρειαζόταν τη βοήθεια των Σοβιετικών στον Ειρηνικό. Στις 6 Αυγούστου 1945, μία εβδομάδα πριν από τη στιγμή που οι Σοβιετικοί έπρεπε να συμμετάσχουν σε επιχειρήσεις μάχης, ο Τρούμαν διέταξε την πρώτη ατομική βόμβα να πέσει στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας. Δύο ημέρες αργότερα, επέτρεψε τη δεύτερη ατομική βόμβα να πέσει στο Ναγκασάκι. Αν και ο συνολικός αριθμός των θυμάτων έχει αμφισβητηθεί, οι ιαπωνικοί και αμερικανοί στατιστικολόγοι εκτιμούν ότι τουλάχιστον 140.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά έχασαν τη ζωή τους αμέσως στις δύο εκρήξεις και επιπλέον 74.000 πέθαναν από τις επιπτώσεις της ραδιενεργού ακτινοβολίας μέχρι το 1950.
