Η κρίση του Σουέζ ξεκινά όταν ο αιγύπτιος Πρόεδρος Gamal Abdel Nasser εθνικοποιεί το βρετανικό και γαλλικό κανάλι Suez.

Το κανάλι του Σουέζ, που συνδέει τη Μεσόγειο και την Κόκκινη Θάλασσα στην Αίγυπτο, ολοκληρώθηκε από τους Γάλλους μηχανικούς το 1869. Για τα επόμενα 87 χρόνια παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό υπό βρετανικό και γαλλικό έλεγχο και η Ευρώπη εξαρτάται από αυτό ως μια φθηνή ναυτιλιακή διαδρομή για το πετρέλαιο η Μέση Ανατολή.

Μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αίγυπτος πίεσε για την εκκένωση των βρετανικών στρατευμάτων από τη Ζώνη του Καναλιού του Σουέζ και τον Ιούλιο του 1956 ο Πρόεδρος Nasser εθνικοποίησε το κανάλι, ελπίζοντας να χρεώσει τα διόδια που θα πληρώνουν για την κατασκευή ενός μαζικού φράγματος στον ποταμό Νείλο. Σε απάντηση, το Ισραήλ εισέβαλε στα τέλη Οκτωβρίου και βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα προσγειώθηκαν στις αρχές Νοεμβρίου, καταλαμβάνοντας τη ζώνη του καναλιού. Κάτω από τις πιέσεις των Σοβιετικών, των Η.Π.Α. και των Ηνωμένων Πολιτειών, η Βρετανία και η Γαλλία αποσύρθηκαν τον Δεκέμβριο και οι ισραηλινές δυνάμεις αναχώρησαν το Μάρτιο του 1957. Αυτός ο μήνας, η Αίγυπτος πήρε τον έλεγχο του καναλιού και ξανάνοιξε την εμπορική ναυτιλία.

Δέκα χρόνια αργότερα, η Αίγυπτος έκλεισε το κανάλι και πάλι μετά τον πόλεμο των έξι ημερών και την κατοχή του Ισραήλ στη χερσόνησο του Σινά. Για τα επόμενα οκτώ χρόνια, το κανάλι του Σουέζ, που χωρίζει το Σινά από την υπόλοιπη Αίγυπτο, υπήρξε η πρώτη γραμμή μεταξύ των αιγυπτιακών και ισραηλινών στρατών. Το 1975, ο αιγύπτιος Πρόεδρος Anwar el-Sadat άνοιξε ξανά το κανάλι του Σουέζ ως χειρονομία ειρήνης μετά από συνομιλίες με το Ισραήλ. Σήμερα, κατά μέσο όρο 50 πλοία περιηγούνται καθημερινά στο κανάλι και μεταφέρουν περισσότερους από 300 εκατομμύρια τόνους εμπορευμάτων ετησίως.