Την ημέρα αυτή, το 1798, μία από τις πιο οδυνηρές παραβιάσεις του αμερικανικού Συντάγματος στην ιστορία γίνεται ομοσπονδιακό νόμο όταν το Κογκρέσο ψηφίζει τον νόμο περί καταστολής, θέτοντας σε κίνδυνο την ελευθερία στο εύθραυστο νέο έθνος. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες ασχολούνταν με ναυτικές επαφές με την Επαναστατική Γαλλία, γνωστή ως ο Παλαιός Πόλεμος, ο Αλέξανδρος Χάμιλτον και οι Κογκρέσσοι του Κογκρέσου εκμεταλλεύτηκαν τους φόβους του πολέμου του κοινού και συνέταξαν και πέρασαν τις Αλλοδαπές και Αποδιοποτικές Πράξεις, χωρίς πρώτα να συμβουλευτούν τον Πρόεδρο John Adams.
Οι τρεις πρώτες πράξεις έλαβαν ως στόχο τα δικαιώματα των μεταναστών. Η περίοδος διαμονής που απαιτείται πριν οι μετανάστες μπορούν να υποβάλουν αίτηση για ιθαγένεια επεκτάθηκε από πέντε σε 14 χρόνια και ο πρόεδρος απέκτησε την εξουσία να κρατήσει και να απελάσει εκείνους που θεωρούσαν εχθρούς. Ο πρόεδρος Adams δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ τη νεωτερισμένη ικανότητά του να αρνηθεί τα δικαιώματα των μεταναστών. Ωστόσο, τέθηκε σε εφαρμογή η τέταρτη πράξη, ο νόμος περί καταστολής, και έγινε ένα μαύρο σημάδι για τη φήμη του έθνους. Σε άμεση παραβίαση της εγγύησης του συντάγματος για την ελευθερία του λόγου, ο νόμος περί καταστολής επέτρεψε τη δίωξη ατόμων που εξέφραζαν ή εκδήλωναν ότι η κυβέρνηση θεωρούσε κακόβουλα σχόλια σχετικά με τον πρόεδρο ή την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεκατέσσερις Ρεπουμπλικάνοι, κυρίως δημοσιογράφοι, διώχθηκαν και ορισμένοι φυλακισμένοι, σύμφωνα με την πράξη.
Σε αντίθεση με τις πράξεις αλλοδαπών και αδράνειας, ο Τόμας Τζέφερσον και ο James Madison συνέταξαν τις αποφάσεις της Βιρτζίνια και του Κεντάκι, δηλώνοντας τις πράξεις ως παραβίαση της Πρώτης και της Δέκατης τροπολογίας. Ο Πρόεδρος Adams, τρομαγμένος από το σημείο όπου ο Χάμιλτον και οι Κογκρέσσοι του Κογκρέσου οδηγούσαν τη χώρα με το πρόσχημα της πολεμικής κρίσης, προσπάθησαν να τερματίσουν τον αδήλωτο πόλεμο με τη Γαλλία για να υποτιμήσουν τις προσπάθειές τους. Απειλούσε να παραιτηθεί από την προεδρία και να αφήσει τους Φεντεραλιστές με τον αντιπρόεδρο της Δημοκρατίας, Τόμας Τζέφερσον, αν δεν τήρησαν την έκκλησή του για ειρήνη. Ο Αδάμ πέτυχε να ακυρώσει τον Χάμιλτον και τα καθεστώτα των Φεντεραλιστών, αλλά έληξε κάθε ελπίδα της επανεκλογής του στη διαδικασία.
